Idazle bat Avante Eskolan: David F. Sifresi egindako elkarrizketa

David Fernández Sifres da Nautilus taldearen abenturak biziarazten dituen idazlea. Istorio klasikoetan inspiratuta, haren buruan sortzen dira Avante Eskolako protagonistek argitu beharko dituzten misterioak. Davidek, besteak beste, XXIII. Ala Delta Saria eta XI. Alandar Saria jaso ditu. Eta gainera, oso liburu dibertigarrien egilea da, hala nola «Mamuak datoz!» eta «Martetarrak datoz!» . Elkarrizketa honetan, literatur lanbideak berezkoak dituen sekretutxo batzuk aitortu dizkigu, eta Avante bildumaren atzean zer dagoen kontatu digu.  

 

Noiz jakin zenuen idazle izan nahi zenuela?

Zehatz-mehatz ez dakit, baina oso txikitatik gogoratzen dut nire burua idazten. Eskolan orri bateko idazlana eskatzen baziguten, nik hirukoa idazten nuen, ez hala nahi nuelako, baizik eta hasi, korapilatu eta aurrera jotzen nuelako. Orri bakarrean ez zitzaidan sartzen kontatu nahi nuen guztia. Gerora ohartu nintzen benetan gustatzen zitzaidana istorioak asmatzea zela, eta idaztea zen istorio horiek beste batzuei kontatzeko bitarteko merkeena eta iraunkorrena.

 

Nolakoa da zure idazle errutina?

Ez dut errutinarik. Beste lan bat dut eta hiru seme-alaba txiki, beraz, ahal dudanean idazten dut. Familia osoa ohean dagoenean saiatzen naiz idazten, baina gehienetan nekearen nekez lo hartzen dut. Baina egia da, oro har, istorioak lehenengo nire buruan idazten ditudala eta, osorik ditudanean, tekleatzen hasten naiz. Beti esaten dut pentsatzea ere idaztea dela.

 

Zer iritzi dute zure familiak eta lagunek lanbide hau aukeratzeari buruz?

Esan dizudan moduan, beste lan nagusi bat dut, eta idaztea nire aisialdiko jarduera gisa hartzen dute batez ere. Edonola ere, idazle batekin bizi bazara, ohartzen zara inspirazioa etorri eta idazten duen idazlearen ideia erromantikoa ez dela zuzena. Idaztea esfortzua egitea da, ideiak eta hitzak asko lantzea, ikuspegiak, tonua, erritmoa… Irudi idiliko horretatik urruntzen diren alderdi tekniko asko. Gainera, nire kasuan, eta askotan, oso etsigarria gertatzen zait, ez bainaiz guztiz ados egoten tekleatzen dudanarekin. Horrekin lotuta, jende askok dio inbidia emaitzari, baina oso gutxik bideari.

 

Zein da Avante Eskolako istorioei bizia eman izanaren alderdi gogobetegarriena? Zertan inspiratu zara abentura horiek sortzeko?

Bi galderek zerikusi handia dute. Nire haurtzaroko liburuetatik, maitasun handienez gogoratzen ditudanak eta ziurrenik gehien markatu nindutenak Enid Blytonen Bostak bildumakoak dira. Asko gustatzen zitzaidan protagonistek beren kasa abenturak bizi ahal izatea, independentzia hori, natura, kanpaldiak, suaren inguruan egindako askariak, misterioak eta otordu pantagrueliko haiek, sekula entzun ez zenituen baina ahogozoa egiten zuten plater haiekin. Liburu horiek irakurrita, nork ez zuen jengibre garagardoa edan nahi izan, haragi pastela jan nahi izan edo txilar ohe batean lo egin izarpean, gaztelu baten hondakinen artean?

Avante Eskolarekin bilduma horri nire omenaldi partikularra egin ahal izan nion, eta horregatik egiten dituzte kanpaldiak pertsonaiek, horregatik dira independenteak, horregatik argitzen dituzte misterioak denen parte hartzearekin eta horregatik izaten dituzte berealdiko oturuntzak.

 

Baduzu pertsona gogokoenik edo idaztea gehien gustatzen zaizunik? Zein?

Niretzat ez zegoen eztabaidarik: Zincak izan behar zuen taldeko liderra, denek konfiantza zuten pertsona, esku artean duten guztia buruz antolatzeko beharrezko buruargitasuna duena. Asko gustatzen zait pertsonaia hori, denei eskaintzen dien segurtasuna, Zinca han badago, gainerakoek dena ondo aterako dela duten sentipen hori. Bestalde, Otok grazia egiten dit, justu kontrakoagatik, guztiz zalantzatia izateagatik, urduri jartzeagatik, behar baino gehiago hitz egiteagatik, pertsona ona izateagatik nahiz eta batzuetan hanka sartu… Eskoletara egiten ditudan bisitetan beti galdetzen didate zer pertsonaiarekin identifikatzen naizen, eta Oto da erantzuna.

 

Badakigu liburu gehiago dituzula Ta-tumen; zer abantaila du zure liburuak inprimatuta egoteaz gain digitalean ere egoteak?

Istorioa helmugara iristeko kanalak ugaritzeak norbaitek istorio hori ezagutzeko dituen aukerak handitzea dakar, noski. Oro har, uste dut Ta-tumen irakurtzen nautenek ziurrenik paperean irakurrita izango nautela, eta nire liburuetako bat gustatu bazaie, beste liburu batzuetara sarbidea errazteak unean bertan beste bat irakur dezaten ahalbidetzen die.

 

Orain, esan egia, zenbaiteraino da erraza eta zenbateraino zaila Albertoyosekin, Avante bildumako ilustratzailearekin, lan egitea?

Albertok gogo biziz hartu zuen hasieratik proiektu hau, eta hori kutsagarria da. Oso ondo lan egiten dugu elkarrekin, eta are gehiago, elkar elikatu izan dugu. Esaterako, Nolan uharteko agerpen sinestezinak liburuan, bildumako bigarren liburuan, kaio mekanikoak ageri dira, hain zuzen ere, Albertok esan zidalako horrelako zerbait marraztu nahi zuela. Horregatik bilatu nuen modua haiekin eszena bat sartzeko. Are gehiago: Alberto eta biok ez genuen elkar ezagutzen eta bakoitzak bere aldetik lan egin behar genuen, hasiera batean behintzat. Ez genuen elkarren kontakturik, baina Albertok sareetan bilatu ninduen eta etengabeko komunikazioan hasi ginen lanean. Uste dut hori oso ona izan zela. Hain zuzen ere, harreman «sekretu» horren pista batzuk uztea erabaki genuen, eta ilustrazio batzuetan, ezkutuan, guretzat Albertok asmatu zuen marka dago: Siphres & Holes. Norbaitek bilatu nahi al du? 

 

Avante Eskolako seriearen ondoren: zure liburuetako zein gomendatuko zeniguke?

Hamabi urte edo gehiagokoentzat El faro de la mujer ausente gomendatuko nuke, Alandar Saria jaso zuena. Idaztea gehien kostatu zaidan liburua da, baina oso gustura geratu nintzen emaitzarekin. Hamar urte pasatu ondoren, ikastetxe ugaritan jarraitzen du egoten. Zortzi urtetik aurrerako irakurleentzat, agian Un intruso en mi cuaderno. Ala Delta Saria jaso zuen, eta bihotzetik idatzitako liburua da, aurretiazko gidoirik gabe idatzi dudan bakarra. Alde horretatik liburu gardena da, eta uste dut horregatik iristen dela hainbeste. Hamalau edo hamabost berrargitarapen izan ditu.

Baina adin horretarako umore gehixeago nahi baduzue, «¡Mamuak datoz!» eta  ¡Martetarrak datoz! euskaraz irakurtzeko aukera duzue.

 

HITZ GUTXITAN

Uharte desertu batera zer eramango zenuke?
Nire borondatez joango banintz, emaztea eta hiru seme-alabak. Naufrago gisa agertuko banintz, estaldura eta GPSa duen duen sakelakoa.

Fikziozko pertsona bazina, zein izango zinateke?
Oraintxe, Spirit zalditxoa, nire umeetako bi obsesionatuta daude eta.

Falta nabari duzun superbotere bat?
Denbora libre pixka bat izateko antolatzeko gai izatea.

Zer liburu duzu oraintxe gau mahaian?
Sálvora, diario de un farero, Julio Vilchesen leku hartako memoriak.

Zure hitz gogokoena…
Entzuteko: aita.

 

Eskerrik asko, David!